Tsipouro? Yep, een pittig Grieks drankje (40%), gemaakt uit druivenresten. Zo vals als een wilde hond, scherp als een mes en zo venijnig als een adder, maar bij zware verkoudheid zo heilzaam als een gebed. En toch ook wel lekker als je het eenmaal hebt leren drinken.
Gelukkig toeval! Geheel volgens de traditie werd ik namelijk op Corfu al snel vreselijk verkouden na een bezoekje aan Nederland. Gevolg? Balen volgesnoten zakdoekjes, tranende ogen, blaffen als een schorre hond, een rauwe gok en alle holtes in mijn hoofd vol met groene gelei, wat ondanks herhaaldelijk snuiten stug bleef heen en weer jojoën. En dus een beukende kop als Mohammed Ali in zijn hoogtijdagen. Dat is niet leuk voor iemand die zelden of nooit hoofdpijn heeft. Die heeft afleiding nodig.
Dus wat doe je dan op zo’n eenzame avond, met niemand om je heen om je te troosten en op te beuren? Juist, je zet Godfather 2 op!
Gelukkig toeval! Geheel volgens de traditie werd ik namelijk op Corfu al snel vreselijk verkouden na een bezoekje aan Nederland. Gevolg? Balen volgesnoten zakdoekjes, tranende ogen, blaffen als een schorre hond, een rauwe gok en alle holtes in mijn hoofd vol met groene gelei, wat ondanks herhaaldelijk snuiten stug bleef heen en weer jojoën. En dus een beukende kop als Mohammed Ali in zijn hoogtijdagen. Dat is niet leuk voor iemand die zelden of nooit hoofdpijn heeft. Die heeft afleiding nodig.
Dus wat doe je dan op zo’n eenzame avond, met niemand om je heen om je te troosten en op te beuren? Juist, je zet Godfather 2 op!
Om de gedachten aan mijn bonkende kop enigzins af te leiden, besluit ik er maar eens goed voor te gaan zitten en installeer mij met een bak gepeperde Italiaanse salamiplakken en de nieuw aangeschafte fles tsipouro binnen handbereik. Huh, tsipouro bij The Godfather? Tuurlijk, het is namelijk precies hetzelfde als Grappa, de Italiaanse variant!
Wat glijdt tsipouro’tje gemakkelijk naar binnen bij zo’n fantastische film. Want wat een schitterende kleuren tijdens de flashbacks met Robert de Niro als de Godfather in opkomst. Van het kleine zwijgzame godfathertje dat, nog geen tien jaar oud, zijn hele familie uitgeroeid ziet worden door de slechte en veel te machtige Don Ciccio, zien wij hem uitgroeien tot de rijzige gestalte van Vito Corleone, die een enorme schaduw werpt over Little Italy, een wijk van het vooroorlogse New York.
Wat glijdt tsipouro’tje gemakkelijk naar binnen bij zo’n fantastische film. Want wat een schitterende kleuren tijdens de flashbacks met Robert de Niro als de Godfather in opkomst. Van het kleine zwijgzame godfathertje dat, nog geen tien jaar oud, zijn hele familie uitgeroeid ziet worden door de slechte en veel te machtige Don Ciccio, zien wij hem uitgroeien tot de rijzige gestalte van Vito Corleone, die een enorme schaduw werpt over Little Italy, een wijk van het vooroorlogse New York.
Ik schenk er nog maar een in als de nietsvermoedende huisjesmelker genaamd Signor Roberto de jonge Godfather dreigt hem voor de kont te schoppen, om even later bibberend als een juffershondje terug te komen als hij er achter is gekomen wie hij zojuist bedreigd heeft. Heerlijke scene, en genoeg te lachen als de doodsbenauwde huisbaar de deur van het kantoor niet open krijgt en het bijna in zijn broek doet van angst.
Ook als het menselijk rechtvaardigheidsgevoel gestreeld wordt door de smadelijke en pijnlijke dood van Don Ciccio, die ondanks zijn seniele toestand nog steeds een schoft is, grijp ik maar weer naar de fles.
Ook als het menselijk rechtvaardigheidsgevoel gestreeld wordt door de smadelijke en pijnlijke dood van Don Ciccio, die ondanks zijn seniele toestand nog steeds een schoft is, grijp ik maar weer naar de fles.
 |
| Michael in Cuba, op bezoek bij Hyman Roth |
Maar vooral de verrichtingen van de nieuwe Godfather, in de figuur van jongste zoon Michael, spreken tot mijn verbeelding. Met veel schaduwpartijen en duistere blikken wordt de worsteling in beeld gebracht van een man die denkt te doen wat goed is voor zijn familie.
En dan die muziek! Zo gevoelig als de sfeer van de twee verhaallijnen ten gehore gebracht worden. Enerzijds de afwisselend vrolijke en dan weer dramatische muziek tijdens de beelden als Vito Corleone in Amerika voet aan de grond krijgt in het begin van de 20ste eeuw.
Anderzijds de dreigende muzikale omlijsting als leven en daden van Michael Corleone belicht worden. Huiveringwekkend gewoon.
Het verbaast mij dat ik ondanks mijn licht beschonken toestand, het getoonde beeldmateriaal en de melancholieke muzikale ondersteuning niet regelmatig in tranen ben uitgebarsten. Al met al schitterend drama, wat de menselijke drankzucht aanwakkert, althans de mijne.
En dan die muziek! Zo gevoelig als de sfeer van de twee verhaallijnen ten gehore gebracht worden. Enerzijds de afwisselend vrolijke en dan weer dramatische muziek tijdens de beelden als Vito Corleone in Amerika voet aan de grond krijgt in het begin van de 20ste eeuw.
Anderzijds de dreigende muzikale omlijsting als leven en daden van Michael Corleone belicht worden. Huiveringwekkend gewoon.
Het verbaast mij dat ik ondanks mijn licht beschonken toestand, het getoonde beeldmateriaal en de melancholieke muzikale ondersteuning niet regelmatig in tranen ben uitgebarsten. Al met al schitterend drama, wat de menselijke drankzucht aanwakkert, althans de mijne.
Als Michael tijdens een ogenschijnlijk innige omhelzing met zijn broer Fredo met slechts een oogwenk zijn broers doodvonnis velt, moet ik denken aan oud-collega Frits van Kesteren.
Ik geil zo op de macht van die gasten, antwoordde hij ooit op mijn vraag waarom hij de Godfather saga zo mooi vond. Nou, dat kan je wel stellen, zoals deze jongens met hun enorme macht, invloed en onmetelijke rijkdom ingrijpen in het leven van veel mensen en zelfs over leven en dood beslissen.
Even later wordt dat nog beter duidelijk. Niet alleen zijn zwakke en verraderlijke broer Fredo wordt opgeruimd, ook zijn in gevangenschap verkerende Capo Regime Frank Pentangeli (Franky Five Angels) en Michael’s duivels slimme en doorgewinterde tegenstrever Hyman Roth moeten er aan geloven. Terwijl Michael ontspannen kuierend, een hand achteloos in de broekzak gestoken, de noodzaak tot de moorden en de details daarvan met de verantwoordelijke mensen bespreekt, eet hij ondertussen genietend van een sappige perzik. Briljant door Coppola in beeld gebracht hoe weinig een mensenleven in die kringen betekent, zelfs dat van een naast familielid. Alsof hij het heeft over het buiten zetten van het grof vuil. Verontrustend, maar prachtig. Oftewel, daar moet op gedronken worden.
Nadat het kruit is opgetrokken, het bloed uit het bad is gespoeld en de doden zijn geruimd, als alles dus tot tevredenheid van de Godfather is afgewikkeld, komt de film aan zijn eind. We zien Michael in volstrekte eenzaamheid somber voor zich uit kijken. Terwijl de muziek langzaam afsterft en de titelrol in beeld komt, reik ik voor de laatste keer naar de fles.
Ik geil zo op de macht van die gasten, antwoordde hij ooit op mijn vraag waarom hij de Godfather saga zo mooi vond. Nou, dat kan je wel stellen, zoals deze jongens met hun enorme macht, invloed en onmetelijke rijkdom ingrijpen in het leven van veel mensen en zelfs over leven en dood beslissen.
Even later wordt dat nog beter duidelijk. Niet alleen zijn zwakke en verraderlijke broer Fredo wordt opgeruimd, ook zijn in gevangenschap verkerende Capo Regime Frank Pentangeli (Franky Five Angels) en Michael’s duivels slimme en doorgewinterde tegenstrever Hyman Roth moeten er aan geloven. Terwijl Michael ontspannen kuierend, een hand achteloos in de broekzak gestoken, de noodzaak tot de moorden en de details daarvan met de verantwoordelijke mensen bespreekt, eet hij ondertussen genietend van een sappige perzik. Briljant door Coppola in beeld gebracht hoe weinig een mensenleven in die kringen betekent, zelfs dat van een naast familielid. Alsof hij het heeft over het buiten zetten van het grof vuil. Verontrustend, maar prachtig. Oftewel, daar moet op gedronken worden.
Nadat het kruit is opgetrokken, het bloed uit het bad is gespoeld en de doden zijn geruimd, als alles dus tot tevredenheid van de Godfather is afgewikkeld, komt de film aan zijn eind. We zien Michael in volstrekte eenzaamheid somber voor zich uit kijken. Terwijl de muziek langzaam afsterft en de titelrol in beeld komt, reik ik voor de laatste keer naar de fles.
 |
| 'Keep your friends close, but your enemies closer' |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten