Ik ben geen groot liefhebber van Griekse muziek. Bij ons dus geen enorme collectie Theodorakis, Dalaras, Parios, Mouskouri, Rouvas of Alexiou, om maar een paar grootheden te noemen. Toch wisten wij niet hoe snel wij een plaatsje moesten bespreken bij Ambelonas, een soort van cultureel centrum annex restaurant, niet ver bij ons uit de buurt. Dit vanwege de volgende aankondiging: Exclusive music event - a journey to the traditional Greek music of distinctive quality with authentic traditional instruments like bouzouki, violin, laute, oud, canon, percussion, vocals and dancing.
Om zoiets mee te maken, is een feest. Dan neem je de muziek voor lief.
Al bij aankomst komen ons toonladders van de meest uiteenlopende soort tegemoet. Onze nieuwsgierigheid wordt nog meer versterkt wat we vandaag voorgeschoteld zullen krijgen. Ga maar na, een zes-koppige band die traditionele Griekse muziek zal spelen met een scala aan authentieke instrumenten. Natuurlijk de bouzouki, maar ook de luit (ook wel baglamas genoemd), de Tsabouna, wat iets weg heeft van een doedelzak, castagnetten, mandoline, een apparaat met duizend knoppen en snaren (Santouri, wij noemen het een hakkeboord), blokfluit, Daouli oftewel de grote trom en natuurlijk zang.
Alleen het stemmen is al een genot om te zien en te horen. De melancholieke tonen van de verschillende instrumenten vullen de prachtige ruimte van Ambelonas in zijn geheel.
Terwijl wij op onze gerechten wachten, die per stuk gebracht worden door een lief meisje met een immens brede lach, heb ik de kans om wat plaatjes te maken. Wat mij altijd weer opvalt, als ik door mijn zoeker zo’n festijn gadesla, is dat de Grieken zo opgaan in hun feesten. Ik zie alleen maar lachende gezichten, blije mensen die echt plezier met elkaar hebben. Aan de grote tafels zitten de families, aan de melee van generaties te zien. Aan de andere tafels zitten koppels vrienden. Er wordt gelachen en gedronken en iedereen is in een opperste stemming, in afwachting van wat komen gaat.
Naar goed Grieks gebruik beginnen de muzikanten zo’n anderhalf uur te laat met spelen. Er is echter geen mens die dit als probleem ziet. De afgeladen ruimte zit vol met Grieken die zeer luidruchtig met elkaar van gedachten wisselen, ik zie alleen maar vrolijke gezichten. Serveersters lopen af en aan met de lekkerste gerechten, kannen wijn en andere spiritualiën. Wat een sfeer!
Als de eerste muziek door de gelagzaal klinkt, treedt er een verandering op in de sfeervolle entourage. Binnen de kortste keren verlaten verschillende gasten hun plaats om gearmd met andere bezoekers te dansen op de muziek. De beperkte ruimte die dienst doet als dansvloer zorgt er voor dat de rondjes die gedraaid worden zeer klein zijn. Toch is dit geen enkele belemmering voor de aanwezigen, jong en oud, om zich met regelmaat in het feestgewoel te storten en in te haken bij de dansende en hossende menigte. Geweldig om te zien is ook dat bijna iedereen de teksten van de ten gehore gebrachte liederen uit volle borst meezingt. Een genot voor zowel het oor als het oog.
De muziek die gemaakt wordt, heeft een hoog sentimenteel gehalte. Vooral de klaaglijke zang doet enigszins denken aan Turkse muziek. Niet vreemd natuurlijk, buren als ze zijn, al zijn de Grieken en Turken zeker geen vrienden voor het leven. Duidelijk is te horen dat er drama van duizend jaar oorlog, geweld, bloedvergieten, verraad en veldslagen in de liederen zit verwerkt. Diegenen die zich in de lange geschiedenis van Griekenland en omgeving verdiept hebben, weten welke tragedies zich hier door de eeuwen heen hebben afgespeeld. Het is voor de Griek echter geen reden tot kniezen. Muziek is altijd de ultieme uitlaatklep voor hun verdriet geweest en zal het ook altijd zijn. In onze directe omgeving treurt dan ook niemand, ongeacht de uitzichtloze en belabberde situatie waarin velen zich momenteel bevinden. Waar ik ook kijk, ik zie overal stralende en oprecht lachende gezichten.
Dat vind ik nou zo knap van de Griek! Hoe zwaar hun land ook getroffen is als het middelpunt van de Europese crisis, muziek en de daarbij behorende dans houdt ze op de been. Juist daarom vieren ze feest, uitbundig, ongeremd, vrolijk en intens.
Morgen zullen we weer lijden omdat dat hoort, omdat dit door de buitenwacht verwacht wordt. Maar nu even niet.
 |
| De Santouri |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten