Maandag 31 mei 2010 - Vandaag ben ik de weg op geweest met Dianne om nieuwe klanten te scoren voor Green-Island. Onze zoektocht zal zich deze keer afspelen in het zuiden van Corfu. Wij willen graag Bioporos, een biologische farm nabij het Korisson meer, op de site hebben. Bioporos heeft een tweetal appartementen voor de vakantie en heeft onze interesse daarom gewekt. Het terrein is zeven hectare groot, waaronder veel wandelgebied, schitterend uitzicht op het meer en de Ionische Zee en het strand van Chalikounas, dus aantrekkelijk als klant. Kinderen worden lekker bezig gehouden met meewerken op de boerderij, er kan zeep gemaakt worden en andere handenarbeid. Ideaal voor gezinnen. Niet typisch voor de verwende toerist die alleen maar wil zonnen, zwemmen en zuipen dus.
Na een ferme zoektocht in de bush, die bijna letterlijk verzandde in de blubber, hebben we uiteindelijk toch het restaurant van Bioporos gevonden. Inderdaad schitterend gelegen en heerlijk eten, met bijna alles uit eigen tuin en huis.
De eigenaresse is erg enthousiast over ons product, haar man is terughoudender. Hij is bang dat grote groepen dronken vakantiegangers een bende van zijn droom komen maken. Van dat idee kan ik hem ook niet af helpen. Ze zullen er over nadenken, is de boodschap. Nou ja, dan kan het alle kanten op, is gebleken.
Even later zijn we op weg naar Agios Gordis, waar we bij Vicky Appartementen een afspraak hebben. In de heuvels rond Agios Matheos hebben we echter wat oponthoud. In een scherpe bocht treffen we midden op de weg een doodgereden slang aan. Het beest moet minstens anderhalve meter lang geweest zijn, getuige de twee lange helften die we zien liggen. De achterste helft, zonder kop, kronkelt nog. Ik besluit om de ongelukkige fietsband van de weg te halen. Net op dat moment stopt er aan de ander kant van de weg een Griek en ook hij kijkt even naar de slang. Dan maakt hij mij erop attent dat mijn achterband lek is. Hm, heb ik dat? Hij geeft een dot gas en is weer weg, gewend als de meeste Grieken wel zijn aan slangen.
Ik zet mijn auto aan de kant en constateer dat mijn band inderdaad plat is. Niet zo plat als de slang op de weg, maar toch aan vervanging toe. Maar eerst de weg vrijmaken. Ik loop naar de twee slangenhelften toe. Dan pas zie ik dat het twee slangen zijn! Een is overreden. Waar eens zijn kop zat, zijn nu alleen nog wat bloederige resten te zien. De ander ligt er doodstil naast. Bizar tafereel. Als ik dichterbij kom, begint de nog gave slang zachtjes te bewegen, maar echt veel venijn zit er niet in. Hij lijkt aangeslagen en kijkt droevig voor zich uit. Ik pak de aangereden maar nog steeds hevig kronkelende slang op bij het puntje van zijn staart en zie dan pas dat zijn kop nog intact is: het dier heeft zijn ingewanden door zijn eigen bek naar buiten gekotst. Waarschijnlijk halverwege zijn lichaam door een brommer overreden. Poor old bastard. Ik leg het lichaam in de kant, als er een nieuwe auto stopt. Even ben ik bang dat hij over de gave slang zal rijden. De Griek stapt uit en maakt ons duidelijk dat we ons geen zorgen hoeven te maken, hij zal de slang wel even opruimen. Als een Griek dat zegt, kan je maar beter uitkijken. Maar ik vergis mij, hij pakt het beest rustig achter de kop en terwijl het reptiel nu wel hevig begint te slingeren en kronkelen, tilt hij het netjes naar de kant en slingert hem vervolgens de bosjes in. De weg is weer vrij.
Tijdens de terugreis zit ik maar de hele tijd te denken aan die arme slang die naast het lichaam van zijn zo tragisch verongelukte maat lag, als een treurende weduwe bij het dode lichaam van haar man. Ik wist niet dat slangen een dergelijke instelling hadden, koele killers als het zijn.
's Avonds vertel ik het hele verhaal aan schoonzoon Polle, die een soort van professor in de dieren is. En dat ik dus verbaasd was dat een slang blijkbaar toch ook gevoelens van verdriet kent. Maar hij hielp me even uit de droom. Slangen zijn kannibalen en deinzen er niet voor terug hun soortgenoten op te eten. De 'treurende' slang lag dus gewoon te passen en te meten en een geschikte gelegenheid af te wachten tot hij zijn maat naar binnen zou schuiven!
Het doet me denken aan een liedje van Tracy Bonham, Sharks can't sleep. Een couplet gaat zo:
saw a snake today
ate another snake
then just squirmed away
but it wasn't ok
no it wasn't ok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten