29 juni 2015: Zelden zal een klein landje de wereld zo in haar greep gehad
hebben als Griekenland op dit moment. Nadat de Grieken ‘Oxi’ (Nee) gezegd
hebben tegen het hulpplan van hun Europese
gesprekspartners, gaan wereldwijd de beurzen zwaar onderuit. Er is totale
paniek uitgebroken in Geldland en elke belegger, groot of klein, wordt geraakt
door de weigerachtige houding van het altijd dwarse Griekenland. En dus wordt er
koortsachtig overleg gevoerd tussen alle hotemetoten op militair, financieel en
politiek gebied.
Ondertussen buitelen de bobo’s over elkaar heen om hun visie te geven op de onverstandige en vooral onbegrijpelijke weigering van Tsipras om de uitgestoken hand van de geldschieters met beide handen vast te pakken. Jean-Claude Juncker, de goedlachse voorzitter van de Europese Commissie, snapt helemaal niets van de houding van de Griekse premier en voelt zich verraden door hem. Zo moeilijk is het toch niet om de ouderen en de onderlagen van de bevolking de rekening te laten betalen voor het falen van de EU? Waarom wil zijn voormalige vriend Tsipras daar nu niet in mee?
Europa’s rijzende ster, de Dappere Dijsselbloem, herhaalt tot vervelens toe wat tante Angela hem in zijn gretig oor gefluisterd heeft. De tijd tikt immers in razend tempo door en als Griekenland besluit om het meer dan genereuze aanbod van de EU van de hand te wijzen, dan zijn de gevolgen voor dit ondankbare landje niet te overzien. Slechts met de grootste krachtsinspanning en tegen beter weten in, houdt de nobele Eurogroepvoorzitter de deur nog op een kiertje, alhoewel het eigenlijk niet besteed is aan de Grieken.
De onvolprezen directeur van het IMF, Christine Lagarde, is aanzienlijk minder flexibel dan haar vriendje Dijsselbloem. Zij houdt onverbiddelijk vast aan de stringente regels waaraan Griekenland al jaren is onderworpen. Als het aan haar ligt, wordt dit onhandelbare volk uit de landengemeenschap gestoten, zodat deze schandalige natie niet langer een smet op het onbeschreven blazoen van de EU zal blijven werpen.
Niet alleen voor de zogeheten groten der aarde staat hun wereldje te trillen op hun grondvesten. Ook het gepeupel kan niet langer om Griekenland heen. De mondiale media laat geen middel onbenut om moord en brand te schreeuwen over de toestand in Zuid Europa.
Ondertussen buitelen de bobo’s over elkaar heen om hun visie te geven op de onverstandige en vooral onbegrijpelijke weigering van Tsipras om de uitgestoken hand van de geldschieters met beide handen vast te pakken. Jean-Claude Juncker, de goedlachse voorzitter van de Europese Commissie, snapt helemaal niets van de houding van de Griekse premier en voelt zich verraden door hem. Zo moeilijk is het toch niet om de ouderen en de onderlagen van de bevolking de rekening te laten betalen voor het falen van de EU? Waarom wil zijn voormalige vriend Tsipras daar nu niet in mee?
Europa’s rijzende ster, de Dappere Dijsselbloem, herhaalt tot vervelens toe wat tante Angela hem in zijn gretig oor gefluisterd heeft. De tijd tikt immers in razend tempo door en als Griekenland besluit om het meer dan genereuze aanbod van de EU van de hand te wijzen, dan zijn de gevolgen voor dit ondankbare landje niet te overzien. Slechts met de grootste krachtsinspanning en tegen beter weten in, houdt de nobele Eurogroepvoorzitter de deur nog op een kiertje, alhoewel het eigenlijk niet besteed is aan de Grieken.
De onvolprezen directeur van het IMF, Christine Lagarde, is aanzienlijk minder flexibel dan haar vriendje Dijsselbloem. Zij houdt onverbiddelijk vast aan de stringente regels waaraan Griekenland al jaren is onderworpen. Als het aan haar ligt, wordt dit onhandelbare volk uit de landengemeenschap gestoten, zodat deze schandalige natie niet langer een smet op het onbeschreven blazoen van de EU zal blijven werpen.
Niet alleen voor de zogeheten groten der aarde staat hun wereldje te trillen op hun grondvesten. Ook het gepeupel kan niet langer om Griekenland heen. De mondiale media laat geen middel onbenut om moord en brand te schreeuwen over de toestand in Zuid Europa.
De Roeptoeter van Nederland, ook wel Telegraaf genoemd, laat een regen van
waarschuwende berichten neerdalen op haar normaal zo oppervlakkige lezers. Tussen
interessante berichten over de nieuwe borsten van Patricia Paay en de laatste
affaire van Katie Price, lezen we over de dreiging van chaos, oproer, oorlog,
rellen, armoede, honger, pest en verderf in het zo geplaagde Griekenland.
Vakantiegangers die zo dwaas zijn om, tegen alle redelijkheid in, alsnog naar Griekenland af te reizen, wordt aangeraden hun levensverzekering te verhogen, het uiterste uit hun reisverzekering te persen en de kleine lettertjes van de ontbindende voorwaarden nog maar eens opnieuw te lezen. Verder worden lijstjes met tips verstrekt waar en hoe cash geld in de bagage te verstoppen en hoe te handelen en wandelen in een land van anarchie, geweld en verdrukking.
Ten overvloede wordt de nadruk gelegd op de mogelijkheden een vakantie in Griekenland zonder kleerscheuren te overleven. Want de stranden, straten en pleinen van heel Griekenland worden momenteel bevolkt door grote groepen rovende en moordende dievenbendes, aangetrokken door het idee dat elke toerist duizenden euro’s cash in de zwembroek mee torst.
Wat aardig toch van deze objectieve en serieuze krant.
Hoe is het nu in werkelijkheid in de straten en op de stranden van, in onze situatie, ons Griekse eilandje Corfu? Rustig mensen, heel rustig. Natuurlijk heerst er momenteel een grotere bedrijvigheid op het eiland, maar dat is normaal in het hoogseizoen. Ga het maar aanstaan, in een paar maanden tijd moeten er wel ruim een miljoen toeristen bewassen, bekleed, geknipt en geschoren worden. Dat valt allemachtig niet mee voor een eilandje waar rond de 100.000 mensen wonen.
Vakantiegangers die zo dwaas zijn om, tegen alle redelijkheid in, alsnog naar Griekenland af te reizen, wordt aangeraden hun levensverzekering te verhogen, het uiterste uit hun reisverzekering te persen en de kleine lettertjes van de ontbindende voorwaarden nog maar eens opnieuw te lezen. Verder worden lijstjes met tips verstrekt waar en hoe cash geld in de bagage te verstoppen en hoe te handelen en wandelen in een land van anarchie, geweld en verdrukking.
Ten overvloede wordt de nadruk gelegd op de mogelijkheden een vakantie in Griekenland zonder kleerscheuren te overleven. Want de stranden, straten en pleinen van heel Griekenland worden momenteel bevolkt door grote groepen rovende en moordende dievenbendes, aangetrokken door het idee dat elke toerist duizenden euro’s cash in de zwembroek mee torst.
Wat aardig toch van deze objectieve en serieuze krant.
Hoe is het nu in werkelijkheid in de straten en op de stranden van, in onze situatie, ons Griekse eilandje Corfu? Rustig mensen, heel rustig. Natuurlijk heerst er momenteel een grotere bedrijvigheid op het eiland, maar dat is normaal in het hoogseizoen. Ga het maar aanstaan, in een paar maanden tijd moeten er wel ruim een miljoen toeristen bewassen, bekleed, geknipt en geschoren worden. Dat valt allemachtig niet mee voor een eilandje waar rond de 100.000 mensen wonen.
Van alle ellende en rampscenario’s waarvan de kranten op hoge toon gewag maken,
is echter weinig te ontdekken. Of het moet onderwerp van gesprek zijn in een
van de vele kaffeneions (Griekse koffiehuisjes) waar de Griekse mannen luidruchtig
de toestand in de wereld beschrijven. Dan hoor je nog wel eens de namen van
bovengenoemde hoofdrolspelers vallen. Maar verder geen lange wachtrijen met nerveuze
Grieken bij de pinautomaten. Geen tot de tanden bewapende politieagenten die
het gepeupel met gummiknuppels, waterkanonnen en karabijnen tot rede proberen
te brengen. Ook niet op iedere hoek van de straat is een soldaat te vinden om
elke neiging tot rellen met harde hand de kop in te drukken. Geen brandhaarden,
rellen, afgebrande huizen, geweld en onlusten. Het is gewoon rustig, vredig en
gezellig in de straten en op de pleinen.
Gisteren was ik in Corfu Stad, waar ik in gezelschap was van Griekse, Duitse, Engelse, Nederlandse en Italiaanse vrienden. Gezellig hebben wij enkele uren aan de drukke Esplanade doorgebracht, onder het genot van koffie met gebak, alcoholische versnaperingen en mèzes. Wij werden omringd door massa’s flanerende Grieken en hordes toeristen uit alle windstreken van Europa. Niets wees er op dat er spannende dingen staan te gebeuren.
Obers liepen af en aan met tot de rand gevulde bladen lekkernijen, kinderen renden achter elkaar aan en scheurden met hun fietsjes langs, door en over de wandelende mensenzee. Duizenden camera’s en mobieltjes legden de mooie omgeving van het beroemde centrale plein van Corfu Stad vast voor de thuisblijvers. Op het cricketveld schopten jongens tegen een bal en jonge moeders duwden hun kinderwagens gezamenlijk over de wandelpaden. Jonge geliefden hadden geen enkele aandacht voor de de wereld om zich heen.
Waar we ook keken, overal zagen we de terrassen gevuld met lachende, vrolijk pratende mensen, zich lavend aan hun hapje en drankje. Een hond keek loom naar een duif die druk in de weer was met een stukje brood. De zon scheen weer na een paar spatjes regen en niemand leek zich druk te maken om de dag van morgen. Laat dat maar aan de geleerden over.
Gisteren was ik in Corfu Stad, waar ik in gezelschap was van Griekse, Duitse, Engelse, Nederlandse en Italiaanse vrienden. Gezellig hebben wij enkele uren aan de drukke Esplanade doorgebracht, onder het genot van koffie met gebak, alcoholische versnaperingen en mèzes. Wij werden omringd door massa’s flanerende Grieken en hordes toeristen uit alle windstreken van Europa. Niets wees er op dat er spannende dingen staan te gebeuren.
Obers liepen af en aan met tot de rand gevulde bladen lekkernijen, kinderen renden achter elkaar aan en scheurden met hun fietsjes langs, door en over de wandelende mensenzee. Duizenden camera’s en mobieltjes legden de mooie omgeving van het beroemde centrale plein van Corfu Stad vast voor de thuisblijvers. Op het cricketveld schopten jongens tegen een bal en jonge moeders duwden hun kinderwagens gezamenlijk over de wandelpaden. Jonge geliefden hadden geen enkele aandacht voor de de wereld om zich heen.
Waar we ook keken, overal zagen we de terrassen gevuld met lachende, vrolijk pratende mensen, zich lavend aan hun hapje en drankje. Een hond keek loom naar een duif die druk in de weer was met een stukje brood. De zon scheen weer na een paar spatjes regen en niemand leek zich druk te maken om de dag van morgen. Laat dat maar aan de geleerden over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten